Tajemnica Paschalna jest dla nas z jednej strony źródłem łaski niosącej zbawienie, z drugiej zaś najwyższym uwielbieniem Boga, oddanym Najwyższemu Majestatowi przez Boga-Człowieka Jezusa Chrystusa.
Do udziału w tym uwielbieniu wezwał Chrystus każdego z nas ustanawiając sakramenty, czyli święte znaki czyniące obecnymi owoce paschalnego Misterium i uświęcające każdą chwilę ludzkiego życia.
Najświętszym z nich jest ten, który czyni obecnym samo źródło wszystkich łask, czyli ofiare jaką Chrystus Pan złożył na krzyżu. Zbawiciel nasz ustanowił tę bezkrwawą ofiarę Nowego Przymierza podczas Ostatniej Wieczerzy, uzupełniając ją bogatym w treść pouczeniem i modlitwą. W sposób najdoskonalszy bierzemy udzial w tej ofierze, gdy naśladujemy Chrystusa w ofiarnym życiu i spożywamy chleb, który stał się Ciałem Pańskim. W ten sposób Bóg nas przyjmuje i uświęca, my zaś wielbimy Go w sposób doskonały, gdyż życie nasze zostaje wszczepione w życie Chrystusa.
W Wielki Czwartek ustanowił tez Chrystus kapłaństwo, aby miał kto uobecniać Ludowi Bożemu ofiarę krzyża. Działanie kapłana w ofierze Mszy św. i innych sakramentach uobecnia i przekazuje uświęcające działanie Chrystusa przez łaskę. Wielki Czwartek jest Dniem Kapłańskim i Dniem Liturgicznej Służby Ołtarza.
Przed południem w kościołach katedralnych sprawowana jest uroczysta Msza św. pod przewodnictwem biskupa, z poświęceniem krzyżma i oleju chorych. Do udziału w tej Mszy św. w szczególny sposób zaproszona jest Liturgiczna Służba Ołtarza (ministranci, lektorzy, schole).
We wszystkich innych kościołach poza katedrą wolno odprawić tylko jedną Mszę św., czyli Mszę Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Triduum Paschalne.
